Sineste okerrak

Behin umeak bere psikoestimulantea hartzen hasten denean, kaletik entzuten diren usteak (txarrak direla, etab) albo batera utzi behar dituzte gurasoek, hauek urduritasuna eta alferrikako ardura sorrarazten baitute eurengan. Adi jarraian irakurriko duzuenari, garrantzitsua da eta.

• Psikoestimulantea, bigarren mailako zenbait efektu eragiten dituen farmako arriskutsua da. Farmako guztiek aurkako hainbat efektu eragin dezakete, horregatik, beti izan behar da medikua tratamenduarekin lotuta dagoen guztia kontrolatzen duena; bestalde, psikoestimulanteak 60 urte baino gehiagoz erabilia izan den farmakoa da eta ikerkuntza askok honen alde egin du, bere eraginkortasuna eta seguritatea erakutsi baitu AGHNren tratamenduan. Ez da existitzen hildakoen kasurik gaindosia dela eta, ez eta beste arrazoi batzuengatik ere ( nahiz eta Interneteko zenbait web-orrialdetan hori adierazten duten). Oro har, psikoestimulnatea datu zehatzenak dituen farmakoen artean dago. Medikamentu guztiak bezala, psikoestimulanteak ere hainbat aurkako efektu produzitu ditzake, nahiz eta pertsona guztietan ez diren beti agertzen. 

• Psikoestimulanteekin egindako tratamendua oporretan nahiz asteburuan eten egin behar da. Indibiduo batek arreta defizita duenean, ordu guztietan dauka, astelehenetik igandera eta urtarriletik abendura, nahiz eta beti agerikoa ez izan. Horregatik guraso askok honako galdera hau egiten diote haien buruari frekuentzia nabariarekin: zergatik hartu behar ez badu? Ikuspegi hau nahiko sinplista izaten da. Indibiduo batek, bereziki ume batek, beti dago ikasten. Ikasten du beste pertson bat ikusten duenean herramienta bat erabiltzen, ikasten du jolasten aritzen denean, ikasten du telebista ikusten duen bitartean, ikasten du errieta jasotzerakoan … Horrela izanda, gurasoek planteatutako galdera urrengoko hau izan beharko luke: bere arreta gaitasuna erabili ahal izateko aukera kenduko diogu gaur eskolara ez doalako? Ikuspuntu ezberdinak egon arren, tratamendurako giarik berrienak gomendatzen dute ez etetea, ez bada bigarren mailako efekturik existitzen edo konprobatu nahi bada, etenaldi bat egiten denboraldi jakin batean, ea tratamendua efikaza izaten jarraitzen duen. Medikua beti izan behar du honi buruzko balorazioa egingo duena.

Gehiago irakurri nahi baduzue sartu honako web-gune honetara: http://www.trastornohiperactividad.com/falsas-creencias-tdah